நடந்தாய் வாழி காவேரி! காவேரி ஓரம்! 5 திருப்புறம்பயம்!

பொன்னியின் செல்வனில் திருப்புறம்பயம் பள்ளிப்படைக்கோயிலில் தான் ஆழ்வார்க்கடியான் முதன் முதல் பாண்டிய நாட்டு ஆபத்துதவிகளின் சதியைப் பற்றித் தெரிந்துகொள்வான். அது படிச்சதில் இருந்தே திருப்புறம்பயம் என்றாலே ஏதோ ஒரு சதிக்கூடம் என்ற நினைவே வரும். அடர்ந்த காடு, காட்டுக்கு நடுவிலே கோயில் என்றெல்லாம் கற்பனைக் குதிரை இஷ்டத்துக்குப் போகும். ஆனால் இங்கே இப்போ உண்மையில் அடர்ந்த காடுகள் எதுவும் இல்லை. ஆனால் நெல் வயல்கள். சுற்றிலும் சூழக் கோயில், பெரிய கோயில் என்றே சொல்லலாம். கோயிலுக்குள் நுழையக் கொஞ்சம் பயமாய்த் தான் இருந்தது. கோயிலின் நிலைமை மிகப் பரிதாபகரமாய் இருந்தது. ஆனாலும் வழிபாடுகள் ஏதோ நடந்து வருகிறது என்றுதான் சொல்லவேண்டும். மதுரை ஆதீனத்தின் கீழ் வருகிறது இந்தக் கோயில். மதுரை ஆதீனத்தைச் சார்ந்த கோயில்கள் இது தவிரவும், தஞ்சை மாவட்டத்தில் இன்னும் மூன்று இருக்கிறதாயும் சொன்னார்கள்.

மதுரை ஆதீனம் மிக மிகப் பழமையான ஆதீனமாச்சே?? அதன் கோயிலுக்குச் சொத்து இருக்கணுமே?? குருக்களைக் கேட்டதில் இருக்கிறது என்றார். நாற்பது வேலி நிலம் இருக்கிறதாம் கோயிலுக்கு. நிலத்திலிருந்து வருமானமும் வருகிறது. ஆனால் கோயிலுக்குக் கொடுப்பது என்னமோ ரேஷன் முறையில் தான். குருக்கள் சம்பளம் முன்னர் இன்னாம்பூரில் சொன்ன அதே ஐந்நூறு ரூபாய்களே. மிகக் கஷ்டத்தோடே இருப்பதாகவும், பரம்பரை குருக்கள் என்றும் ஈசனின் தொண்டை விட மனம் வரவில்லை என்றும் வருந்தினார். இப்படிப் போகுமிடமெல்லாம் மனம் வருந்தும் செய்திகளே அதிகம் காண முடிந்தது. எல்லாவற்றையும் தூக்கி அடித்துவிட்டது திருவாரூர்க் கோயிலின் நிலைமை. என் கணவர் அழுதே விட்டார் கோயிலைப்பார்த்துவிட்டு. ஆயிரம் வேலி நிலத்துக்குச் சொந்தக்காரர் திருவாரூர் தியாகேசர். எங்கே போச்சு எல்லாம்???

புறம்பயம் என்றால் பக்கத்திலே தண்ணீரை உடையது என்ற பொருளில் வருமெனச் சொல்கின்றனர். அதற்கேற்பக் கோயிலின் மேற்கே மதிலை ஒட்டி நீர்நிலை இன்றும் இருப்பதாயும் காட்டினார்கள். இந்த ஊரின் விநாயகருக்குப் பிரளயம் காத்த விநாயகர் என்ற பெயர் உண்டு. பிரளயம் ஏற்பட்டு அனைத்து ஊர்களும் அழிந்த காலத்தில் இந்த ஊர் மட்டும் அழியவில்லை என்றும் சுற்றிலும் உள்ள நீரை ஊருக்குள்ளே புக விடாமல் விநாயகர் தடுத்துப் புறத்தே நிறுத்தியமையால் இவ்வூரின் பெயர் திருப்புறம்பயம் என்றும் விநாயகருக்குப் பிரளயம்காத்த விநாயகர் என்றும் பெயர் ஏற்பட்டதாய்ச் சொன்னார்கள். விநாயகரின் திருமேனி கடல்பொருட்களான சிப்பி, சங்கு இவற்றால் ஆனது என்கின்றனர். ஒவ்வொரு பிள்ளையார் சதுர்த்தி அன்றும் விமரிசையாக விநாயகருக்கு அபிஷேஹ ஆராதனைகள் செய்கின்றனர். தேன் அபிஷேஹம் செய்யும்போது விநாயகருக்குச் செய்யப் படும் தேன் அபிஷேஹம் எல்லாம் அப்படியே உறிஞ்சப் படுவதாய்க் கூறுகின்றனர். அன்று கூட்டமும் அதிகம் காணப்படும் என்கின்றனர்.

கும்பகோணத்திற்கு வடமேற்கே மண்ணியாற்றின் கரையில் உள்ள இந்த ஊருக்கு இன்னாம்பூர் வழியாகவே வரவேண்டும். திருநாவுக்கரசரும், திருஞான சம்பந்தரும், பின்னர் சுந்தரரும் முறையே ஓர் பதிகம் இந்த ஊர் ஈசன் மேல் பாடி இருக்கின்றனர். தல விருக்ஷம் புன்னை என்றாலும் இங்கே உள்ள வன்னிமரம் சாட்சி சொல்ல மதுரைக்குப் போயிருக்கு. அது தனியா எழுதறேன். திருவிளையாடல் புராணத்தில் வரும் அந்தக் கதை. இந்தச் சாட்சி சொல்லுவதில் திருஞானசம்பந்தரும் சம்பந்தப் பட்டிருப்பார். காவிரியின் வடகரைத் தலங்களில் இதுவும் ஒன்று.

ஈசன் பெயர் சாட்சி நாதர் என்பதாகும். சாட்சி சொல்ல மதுரை சென்றதால் சாட்சி நாதர் ஆனார். அம்பாள் பெயர் கரும்பொடு படு சொல்லம்மை அல்லது சாட்சி நாதேஸ்வரர், இலட்சுவாணி என்பதாகும். இரு தீர்த்தங்கள் இருப்பதாய்ச் சொல்லுகின்றனர். இந்தத் தீர்த்தங்களில் பிரளயத்தின் ஏழு கடல்களும் வந்து அடங்கியதாகவும் ஐதீகம். குளக்கரையில் இருக்கும் தக்ஷிணாமூர்த்தி சந்நிதிக்கு மேலே இங்கேயும் சட்டைநாதர் காணப்படுகிறார். சுவாமி கிழக்கே பார்த்துக் காட்சி கொடுக்கிறார். அகஸ்தியர், புலஸ்தியர், சனகர், சநந்தனர், விசுவாமித்திரர் முதலியோர் வழிபட்டுப் பேறுபெற்றதாயும் சொல்கின்றனர்.

சாட்சி சொன்ன கதை:
காவிரிப்பட்டினத்து வணிகன் ஒருவன் மதுரையைச் சேர்ந்த பெண்ணொருத்தியைத் திருமணம் செய்துகொண்டு அங்கேயே வாழ்ந்து வந்தான். அப்போது காவிரிப்பூம்பட்டினத்தில் அவன் தங்கை இறந்துவிட்டதாய்ச் செய்தி வர, காவிரிப்பூம்பட்டினம் சென்று தங்கையின் இறுதிச் சடங்குகளில் கலந்து கொண்ட வணிகன் திரும்பி வருகையில் தன் தங்கையின் மகளையும் உடன் அழைத்து வர நேருகிறது. வரும் வழியில் இந்தத் தலத்தில் சற்றுத் தங்கினான். அப்போது பாம்பு கடித்து இறந்து போக, அவ்வழியே சென்ற திருஞான சம்பந்தரால் உயிர்ப்பிக்கப் பெற்று, அவர் அந்தப் பெண்ணை அவனுக்கே திருமணம் செய்விக்கிறார். திருமணத்தின் போது அங்கே ஒரு வன்னிமரமும், கிணறும் மட்டுமே சிவலிங்கத்தோடு இருந்தன. இவற்றைச் சாட்சியாகக் கொண்டே திருமணம் நடக்கிறது.

பின்னர் மதுரை சென்ற அந்தப் பெண்ணையும் அவள் கணவனையும் கண்டு கோபம் கொண்ட முதல் மனைவி, நிஜமாகவே திருமணம் நடந்ததா என சந்தேகம் கொண்டு வழக்குத் தொடுக்க வழக்கும் மன்னன் சபைக்கு வந்தது. மன்னனோ திருமணம் நடந்ததற்கு சாட்சி கேட்கிறான். சாட்சியாக மனிதர்கள் யாருமே இல்லையே என மனம் வருந்திய அந்தப் பெண், அங்கே இருந்த சிவலிங்கமும், வன்னி மரமும், கிணறும் தான் சாட்சி என்று வருந்தினாள். அவை வந்து சாட்சி சொல்லுமா என மூத்தவள் இளையவளைக் கேலி செய்ய, நம்பிக்கையோடு ஈசனைத் தொழுதாள் இளையவள். என்ன ஆச்சரியம் மூன்றும் வந்து சாட்சி சொல்லிச் சென்றன. இன்றும் மதுரையில் ஸ்வாமி சந்நிதி வெளிப்பிரஹாரத்தில் வன்னி,கிணறு, லிங்கம் காணலாம். இவ்வாறு சாட்சி சொன்ன காரணத்தால் சாட்சிநாதர் என்ற பெயரை ஈசன் பெற்றார்.

துரோணர் இங்கே வந்து ஈசனை வழிபட்டே அஸ்வத்தாமாவைப் பெற்றெடுத்ததாகவும் சொல்கின்றனர். இந்தத் தலத்திற்கு எனத் தலபுராணம் இருக்கிறது என்றும் இன்றளவும் அச்சேறவில்லை என்றும் சொல்கின்றார்கள். இந்தத் திருக்கோயிலைப் பற்றிய உலாவில் சில கண்ணிகளே கிடைத்திருப்பதாகவும், புறம்பயமாலை என்னும் நூலில் பத்துப்பாடல்களே கிடைத்திருப்பதாகவும் கூறுகின்றனர். கிடைத்தவற்றைத் திருவையாறு வை.சுந்தரேச வாண்டையார் என்பவர் அச்சிட்டுள்ளதாய்த் தெரியவருகிறது. ஆனால் கோயிலில் எங்கும் புத்தகங்கள் கிடைக்கவில்லை என்பது வருந்தத் தக்கது. கோயிலில் கிட்டத்தட்ட பதினோரு கல்வெட்டுகள் இருப்பதாகவும் சொல்கின்றனர்.


ராஜகேசரி வர்மன் முதல் குலோத்துங்கன் வரையிலும் கோயிலுக்குக் கொடுத்த நிலதானங்கள், விளக்குகளுக்குக் கொடுத்த நிவந்தங்கள், பசுதானம், ஆடுதானம் போன்றவைகள் சொல்லப் பட்டிருக்கின்றன. ஆலய விளக்குகளுக்குச் செய்த பொன் தானம், வெள்ளி தானம் போன்றவையும் சொல்லப் படுவதோடு ஒரு கல்வெட்டில் ஈசன் பெயர் ஆதித்தேசுவரர் என்று இருப்பதால் கோயில் ஆதித்த சோழன் காலத்தில் கட்டப் பட்டிருக்கலாம் என்றும் சொல்கின்றார்கள்.

பொன்னியின் செல்வனால் பிரசித்தி பெற்ற கங்க மன்னன் ப்ருதிவீபதி இங்கே நடந்த மண்ணியாற்றுச் சண்டையில் உயிர் நீத்த செய்தியும் குறிக்கப் பட்ட கல்வெட்டும் உண்டு. முதலாம் பராந்தகன் காலம் முதல் மூன்றாம் ராஜேந்திரன் வரை உள்ள அரசர்கள் காலங்களில் செய்யப் பட்ட திருப்பணிகளைக்குறிக்கும் கல்வெட்டுகளும் கிடைத்திருக்கின்றன. திருவிசைப்பாப் பாடிய கண்டராதித்த சோழரின் மனைவியான செம்பியன் மாதேவியார் புறம்பயத்து ஈசனுக்கு நீராட்டத்துக்குக் கொடுத்த வெள்ளிக் கலசம் பற்றியும் குறிப்புகள் சொல்கின்றன. இது தவிர, விஜயநகர வேந்தர்கள் காலத்திலும் மக விழா பற்றிய கல்வெட்டு ஒன்று எடுத்திருக்கின்றனர். பெருமாள் கோயிலை தாமோதர விண்ணகரம் என்ற பெயரில் அழைத்திருப்பதாயும் கல்வெட்டுச் செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன. பெருமாள் கோயிலுக்குப் போகமுடியவில்லை.